Բոլորս էլ ցանկանում ենք տուն վերադառնալուն պես զգալ մեզ ինչպես անվտանգ ու խաղաղ նավահանգստում, ուր մեզ սպասում են և սիրում, հասկանում ու գնահատում: Սակայն արդյոք իրականում այդպե՞ս է մեր ընտանիքներում, և ի՞նչ կարելի է անել հակառակ պարագայում…
Նախևառաջ հարկավոր է ներողամիտ լինել միմյանց նկատմամբ, սիրելիների հանդեպ առավել համբերատար գտնվել:
Չպետք է երբևէ բղավել մեկը մյուսի վրա և հատկապես երեխաների կամ հյուրերի ներկայությամբ հարաբերություններ պարզել:
Եթե հարկ է, պետք է զիջել սեփական հաղթանակը կողակցին, ջարդված տաշտակի առջև հայտնվելը պատվաբեր չէ:
Դիտողություն անելու անխուսափելիության դեպքում հարկավոր է դա անել սիրով և մեղմորեն:
Երբեք չպետք է հիշել անցյալի սխալները. երբե´ք:
Հարկավոր է հաշտվել մինչ քնելը, չպետք է անտեսել սիրելիի վիրավորվածությունը և վրդովմունքը:
Անհրաժեշտ է առնվազն օրական մեկ անգամ սիրելիին բարի և մեղմ խոսքեր ասել, իսկ ավելի լավ է «մրցել»` ո՞վ ավելի շատ կասի նման խոսքեր:
Երբ որևէ բացթողում կա, հարկավոր է անմիջապես խոստովանել սեփական սխալը և ներողություն խնդրել:
Անհրաժեշտ է նաև սովորել ըմբռնել, ընդունել և հարգել մեկմեկու դերերը. այդպես յուրաքանչյուրը կիմանա իր պատասխանատվությունը, և դա ընտանիքին ապահովության զգացում կպարգևի:
Եվ վերջապես, հարկ է սովորել լսել և ընկալել միմյանց, այդպես հնարավոր կլինի խուսափել բազմաթիվ վիճաբանություններից` ի սկզբանե…
Աղբյուր՝ ArmEco.am · նյութի մասնակի կամ ամբողջական արտատպումն առանց ArmEco.am-ին հղման արգելվում է
Մուտք
7445
| 
ՉԱՏ