Եթե մարդ իսկապես ցանկանում է երջանիկ լինել, նա պետք է նվազագույնս կենտրոնացած լինի այդ մտքի վրա: Մասնագետները նշում են, որ այն մարդիկ, ովքեր ցանկանում են երջանիկ լինել, ամբողջ կյանքի ընթացքում իրենց դժբախտ և միայնակ են զգում:

Երջանիկ լինելու անհաղթահարելի ցանկությունը ավելի հաճախ կարող է բերել հիասթափության և միայնակության, քան երջանկության: Դա տեղի է ունենում այն պատճառով, որ մարդիկ ավելի հաճախ կենտրոնանում են իրենց, այլ ոչ թե շրջակա միջավայրի վրա: Այսպես, սկսելով իրենց հասարակությունից մեկուսացած զգալ, սեփական բարեկեցության մակարդակի զգացողությունը նվազում է:

Հետազոտության արդյունքները, որոնք հրապարակվել են Emotion ամսագրում, լիովին հերքում են գլխավոր հավաստիացումն այն մասին, որ բոլոր պահանջների բավարարումը, ինչպես նաև նյութական և հոգևոր բարեկեցության հասնելը կյանքի գլխավոր իմաստն է:

Հոգեբանները երկու փորձ են իրականացրել: Առաջինում 20-60 տարեկան 206 տղամարդիկ և կանայք պետք է գնահատեին իրենց երջանկության մակարդակը:

Այնուհետև մասնակիցները սկսել են օրագիր պահել, որտեղ գրանցել են որոշակի ժամանակի իրադարձությունները, երբ իրենց հատկապես շատ դժբախտ են զգացել: Պարզվում է, որքան շատ են հարցվածները ձգտել երջանկության, այքան դժբախտ են նրանք իրենց զգացել: Հաջորդ փորձը նախատեսում էր 44 ուսանողների կողմից հուզական չեզոքության տեսահոլովակ դիտելը, որից հետո նրանք պետք է գնահատեին իրենց միայնության մակարդակը:

Որոշ աղջիկների առաջարկվել է թերթի հոդված ընթերցել, որտեղ խոսվել է երջանիկ լինելու, լավ կարիերայի և կյանքի մասին:

Վերջում բոլորին ցուցադրել են 35 րոպե տևողությամբ մի ֆիլմ, որը հանդիսատեղի մոտ միմյանց նկատմամբ կապվածության զգացողություն է առաջացնում:

Ըստ Globalscience-ի՝ առաջին տեսահոլովակի դիտումից հետո, մարդկանց մոտ միայնակության զգացողության նույն մակարդակն է գրանցվել: