Տարօրինակ բան է երջանկությունը, երբ այն մեզ հետ է, թվում է, թե երբեք չի անհետանալու, սակայն երբ անհետանում է, կարծում ենք, թե երբեք էլ չէր եղել: 2005թ. լրագրող Ջուդի Դեպսթերը Գերմանիայի ապագա կանցլեր Անգելա Մերկելի հետ հարցազրույցում հարցրեց նրան, թե արդյո՞ք երջանիկ է, երբ արդեն հստակ գիտի, որ իր նպատակն իրագործվել է և շուտով զբաղեցնելու է Գերմանիայի կանցլերի այդքան բաղձալի պաշտոնը: Մերկելի պատասխանը հստակ էր. «Իհարկե»: Եվ իրոք, հաճախ մենք երջանիկ ենք լինում այն ժամանակ, երբ մեր նպատակներն ու ցանկություններն իրականանում են, դրանց հասնելու համար տանջվում ենք օրեր, ամիսներ, անգամ տարիներ, սակայն երջանկության զգացողությունը ակնթարթներ է տևում:
Ի վերջո, ի՞նչն է պատճառը, որ երբևէ չենք կարողանում պահպանել երջանկության զգացողությունը երկար ժամանակ: Մեծ հոգեբան Աբրահամ Մասլոուն դա բացատրում է նրանով, որ մարդը իր էությամբ «բողոքող» է, երբեմն նաև անշնորհակալ: Որևէ ցանկության կամ նպատակի հասնելուն պես, սովորաբար ասում է, որ այդպես էլ պիտի լիներ և անցնում նոր ձևավորվող նպատակի կամ պահանջմունքի բավարարման ուղիների որոնմանը: Այնինչ, պետք է կյանքում շնորհակալ լինել նրա համար, ինչ ունենք, այդ դեպքում երջանկությունն էլ հարատև կլինի, բացի այդ, հարկավոր է անընդհատ պահպանել ներքին հավասարակշռությունը, զերծ մնալ ներքին և արտաքին կոնֆլիկտներից:
Մ. Արգայլը, ով երջանկության հոգեբանության շուրջ ունի իր ուրույն մոտեցումը, ևս արտահայտում է այն տեսակետը, որ իրականում մեր ձեռքբերումներն ու հավակնությունները պետք է համապատասխանեն իրար, չձգտենք նրան, ինչը մեզ համար հասանելի չէ, անենք այն, ինչ կարողանում ենք, ինչը մեզ մոտ լավ է ստացվում՝ զերծ մնալով սոցիալական համեմատություններից: Եվ ինչպես ասում էր Արիսոտելը. «Եթե ցանկանում եք լինել երջանիկ, եղեք բարերար»: Իսկապես, ամեն անգամ որևէ լավ գործ անելիս, բարձրանում է անձի ինքնագնահատականը, դրական ինքնազգացողությունը և անձն իրեն երջանիկ է զգում: Լինենք երջանիկ...
Անի Խուդոյան
ՀՊՄՀ հոգեբանական գիտահետազոտական լաբորատորիայի կրտսեր գիտաշխատող
Մուտք
9167
| 
ՉԱՏ