Լինում են պահեր, երբ զգում եմ, որ այս երկրի վրա չեմ: Որ սիրտս կարոտում է…
Սիրտս հեռու է, այնքան հեռու… ասես նեղացած այս երկրից նա լքել է այն, գնալով մի հեքիաթ աշխարհ:
Չի’ ուզում նա հետ գալ, իսկ ինչո՞ւ վերադառնա, ի՞նչ կա այստեղ…
Երբեմն սիրտս լացում է հոգուս կորստից… ներսս դատարկ է… ո՞վ եմ ես…
Այնքան դժվար է ապրել առանց հոգու… առանց ներքինի… մարդկանց ես նայում, ժպտում, մտածում են. "ինչ անհոգն է…”, իսկ իրականում… իրականում հոգիս տխուր է… հոգիս մենակ է… Նա այստեղ չէ, նա ձեր հետ չէ… ինձ էլ է լքել նույնիսկ… ինչո ՞ւ է գնացել… Մարմինս է այստեղ, միայն մարմինս… չկա սիրտ… չկա կյանք… կան օրեր, որոնք անցնում են այնքան արագ… մարդիկ շտապում են… ո՞ւր են գնում…. ո՞ւր եք շտապում… ի՞նչ կա այնտեղ… ի՞նչ կա այստեղ… գնում եք… շարժվում եք… փաԽչում եք… զղջում … սիրում ու ատում… ապրում-մահանում… շնչում … հեռանում եք բոլորդ…
Սիրտս դատարկ է… այն մահանում է… կանգնել է… անշարժ է…
Մուտք
5339
| 
ՉԱՏ