Անցյալիս փոքրիկ հուշերից...
Սերը եկավ խենթ ու հախուռն,
Որպես պարգև, ընծա որպես,
Նիրհող իմ սիրտը մտավ թաքուն
Յոթնամաքուր երազի պես,
Արդեն դարձած գերին նրա`
Յոթ տանջանքի կնիք վրաս,
Ի՞նչ անեմ, որ չանէանա,
Նորից դառնա միայն երազ:
Հեղինակ` Գոռ Սարգսյան
Աղբյուր՝ ArmEco.am · նյութի մասնակի կամ ամբողջական արտատպումն առանց ArmEco.am-ին հղման արգելվում է
|