Տարվա ամենասպասվող տոներից մեկը` Սուրբ Վալենտինի օրը, սկսել են նշել Եվրոպայում XIII դարից։ Շուտով այն տարածվեց գրեթե ողջ աշխարհում։
Այս գեղեցիկ տոնի արմատները գալիս են Հռոմեական կայսրության ժամանակներից: Ըստ լեգենդի հռոմեական կայսր Կլավդիոս 2-ը արգելում երիտասարդներին ամուսնանալ՝ գտնելով, որ այդպես երիտասարդ տղամարդիկ ավելի անձնվիրաբար կկռվեն կայսրության համար: Այդ ժամանակ Վալենտինը հասարակ քահանա էր, ով իր գործունեությունը ծավալում էր եկեղեցու շրջանակում` զբաղվելով գիտական ուսումնասիրություններով և բժշկությամբ: Խղճալով երիտասարդներին` նա բոլորից գաղտնի ամուսնացնում էր սիրող զույգերին: Կայսրը, տեղեկանալով քահանայի "հանդգնության" մասին, հրամայում է բանտարկել նրան, որտեղ էլ վերջինս ծանոթանում է բանտապետի աղջկա՝ գեղեցկուհի Ջուլիայի հետ և սիրահարվում նրան: Վալենտինի խնդրանքով բանտապետը թուղթ ու գրիչ է տալիս մահապատժի դատապարտված հոգևորականին, և նա նամակով սիրո խոստովանություն է անում աղջկան` նամակի ներքևում ստորագրելով` «Քո Վալենտին»: Նույն օրը`269թ. փետրվարի 14-ին, Վալենտինին մահապատժի են ենթարկում:
Հետագայում Հռոմի պապ Գելասին փոխարինում է հեթանոսական Լուպերկալի տոնը (տոնը նշվում էր փետրվարի 15-ին) Սուրբ Վալենտինի օրով: Քանի որ քահանա Վալենտինին մահապատժի էին ենթարկել փետրվարի 14-ին, սիրահարների օրը սկսեցին նշել հենց այդ օրը: Սիրահարների տոնը նշվում է այն մարդու պատվին, ով երիտասարդ սիրահարների համար զոհվեց և միայն նամակով կարողացավ հայտնել իր սիրելիին իր սիրո մասին:
Հիմա այս տոնը նշվում է գրեթե բոլորի կողմից: Ավանդույթի համաձայն, սիրահարները իրար նամակներ են գրում, որտեղ խոստովանում են իրենց մեծ սիրո մասին: Իսկ նամակի ներքևում գրվում է սիրո մեծ բարերար Սուրբ Վալենտինի խոսքերը՝ "Քո Վալենտին":
Աղբյուր՝ ArmEco.am · նյութի մասնակի կամ ամբողջական արտատպումն առանց ArmEco.am-ին հղման արգելվում է
Մուտք
6276
| 
ՉԱՏ