Մեր կասկածնե՞րը: Դրանք մեր դավաճաններն են: Նրանք ստիպում են մեզ կորցնել այն, ինչը մենք հավանաբար կարող էինք ունենալ, եթե չվախենայինք փորձել: Ուիլյամ Շեքսպիր
Թեյի փաթեթիկը աշխարհ է եկել պատահականության շնորհիվ: Դա տեղի ունեցավ 1904 թվականին Նյու Յորքում սուրճի և թեյի վաճառքով զբաղվող Թոմաս Սալիվանի շնորհիվ: Այն ժամանակ ներմուծողներն իրենց ապրանքի նմուշները պատվիրատուներին (խոշոր ռեստորաններ, խանութներ) առաքում էին մետաղյա տարաներով: Տնտեսվար Սալիվանը որոշեց, որ դա շահավետ չէ: Թեյն ու տարան զգալի կշիռ ունեին, իսկ փոստային ծախսերը չափազանց մեծ էին: Բացի այդ, գործերը շատ լավ էին ընթանում, և Սալիվանը ստիպված էր ավելի ու ավելի շատ նմուշներ առաքել: Եվ գործարարը գտավ ելքը, նա սկսեց թեյի շատ փոքրիկ մասնաբաժինները լցնել մուսլինից ու մետաքսից կարված փոքրիկ տոպրակների մեջ, իսկ պատվիրատուները որոշեցին, որ ավելի հարմար է հենց դրանցով էլ պատրաստել թեյը: Այդպես հայտնվեց թեյի փոքրիկ փաթեթը: Ավելի ուշ կտորը փոխարինվեց հատուկ թղթով, իսկ տոպրակը ենթարկվեց բազմաթիվ ձևափոխությունների, թեև հիմա էլ հավաքածուի համար նախատեսված ամենաթանկարժեք թեյը երբեմն թողարկվում է մետաքսե տոպրակով: Թեյափաթեթը ներկայիս տեսքն է ընդունել 1950 թվականին, իսկ արտոնագրվել է միայն 1952 թվականին Սալիվանի մրցակից Լիպտոնի ընկերության կողմից: Նա էլ մտահղացավ թեյը լցավորել ոչ թե թիթեղյա տարաներում, այլ վառվռուն նկարով ստվարաթղթե տուփերի մեջ:
Աղբյուր՝ ArmEco.am · նյութի մասնակի կամ ամբողջական արտատպումն առանց ArmEco.am-ին հղման արգելվում է
Մուտք
6599
| 
ՉԱՏ