Եթե ուզում եք ուրիշներին տեսնել երջանիկ, եղե’ք գթասիրտ, եթե ուզում եք լինել երջանիկ, եղե’ք գթասիրտ: Դալայ Լամա

Բուդդայական հազարամյա ավանդույթներն ունեն շատ ճշմարտություններ, որոնք վերջին տարիներին դանդաղորեն սկսվել են ընդունվել Արևմուտքի կողմից: Դրանցից մեկը այն է, որ մարդիկ, ինչպես այլ կենդանիները, հասարակական արարածներ են: Մարդկային ուղեղը ստեղծված է սիրո, կապի և համագործակցության համար: Անհատականությունը, հասարակությունից մեկուսացումը և մրցակցությունը այդ հասարակության ներսում անհավասարակշռություն են ստեղծել մեր մեջ, հասարակությունում և բնության մեջ: Մենք տեսնում ենք ժամանակակից ցավի, միայնության և գիրության համաճարակների արդյունքները: Այնուհանդերձ, եթե մենք չունենք կապ աշխարհի հետ, ապա գոնե ունակ ենք ստեղծելու այն մեր ներսում գթասրտության միջոցով` քաղելով դրանից ֆիզիկական և հոգեբանական օգուտ:

Ի՞նչ է գթասրտությունը սեփական «ես»-ի նկատմամբ

Տեխասի համալսարանի դասախոս, բժիշկ Քրիստին Նեֆֆը, գթասրտությունը սեփական «ես»-ի նկատմամբ որպես հոգեկան առողջության բանալի դիտող տեսության առաջամարտիկներից է: Նա հակադրում է գթասրտությունը սեփական «ես»-ի նկատմամբ սեփական արժանապատվության զգացմանը, որը ստիպում է, որ մեզ բարձր դասենք այլ մարդկանցից և մրցակցենք նրանց հետ: Եթե սեփական արժանապատվությունը նվաճումների հիմքի վրա է դրված, ապա գթասրտությունը սեփական «ես»-ի նկատմամբ ավելի տևական անձնական զգացում է, որով մենք գնահատում ենք մեզ և հաճույք ենք պարգևում ինքներս մեզ, պարզապես այն բանի համար, որ մենք մարդ ենք: Եվ այս վերաբերմունքը մեր հանդեպ օգնում է մեզ ճանաչել մեր նմանությունը և կապը այլ մարդկանց հետ, ովքեր կիսում են մեզ հետ ընդհանուր ձգտումներն ու ընդհանուր տառապանքները:

Սեփական «ես»-ի նկատմամբ գթասիրտ լինելը չի փչացնում մեզ և չի դարձնում թույլ: Այն օգնում է մեզ չհերքել մեր խնդիրները և հակազդել առօրյա խնդիրներին: Դրա էությունն է օգնել ճանաչել անձնական տառապանքները և գիտակցաբար հանգստացնել մեզ, ստեղծել ջերմ զգացումներ, լինել մեղմ և հոգատար ինքներս մեր և մեզ շրջապատող մարդկանց նկատմամբ:

Ո՞րն է ինքնագթության առավելությունը

Ըստ Քրիստին Նեֆֆի` ինքնագթությունը նվազեցնում է հուզմունքը և անհանգստությունը, պարգևում հոգեկան խաղաղություն: Հարցերին պատասխանելիս մարդիկ ավելի վստահ և ազատ են դառնում: Դա օգնում է մարդու մոտ ստեղծել պատասխանատվության զգացում: Երբ կատարած սխալը աշխարհի վերջը չէ մարդու համար, նա ավելի լավ է կարողանում դիմադրել սխալներին, նոր ընդունակություններ ձեռք բերել և վերացնել նախորդ սխալենրի հետևանքները: