Գեներալիսիմուս լատիներեն բառ է, որ նշանակում է ամենագլխավոր: Պատերազմի ժամանակ այդ կոչումը տրվում է երկրի զինված ուժերի գլխավոր հրամանատարին կամ մի քանի դաշնակից երկրների միացյալ ուժերի ընդհանուր հրամանատարին: 16-18-րդ դարերում գեներալիսիմուսը նաև պատվավոր տիտղոս էր և տրվում էր նաև պետական ու պալատական առանձին գործիչների:

Առաջին անգամ գեներալիսիմուսի կոչումը 1569 թվականին շնորհվել է Ֆրանսիայի Կարլոս 9-րդ թագավորի 18-ամյա եղբորը` արքայազն Անրի Անժուացուն, որը հետագայում դարձավ թագավոր: Ռուսաստանում առաջինն այդ տիտղոսին արժանացել է Ա. Ս. Շեյնը 1696 թվականին` որպես Ազովյան ցամաքային զորքերի գլխավոր հրամանատար, երկրորդը` Ա. Գ. Մենշիկովն էր, (1727թ.), երրորդը` Ա. Ու. Բրաունշվեյգսկին (1740թ.): Ամենափառաբանված գեներալիսիմուսը Ս. Վ. Սուվորովն էր, որն այդ կոչմանն արժանացավ ռազմական մեծ տաղանդի և 1799 թ. Ալպերի վրայով հաղթական անցում կատարելու համար: ԽՍՀՄ-ում գեներալիսիմուս կոչումը սահմանվեց 1945 թ. հունիսի 26-ին և հաջորդ օրն այն շնորհվեց Ի. Վ. Ստալինին:

Գեներալիսիմուս կոչումը տարբեր երկրներում տրվում է տարբեր ձևերով: Հաճախ այն շնորհվում է ցմահ, մեկ այլ դեպքում` միայն պատերազմի ընթացքում: Չինական դիկտատոր Չան Կայ Շինն ինքն էր իրեն կոչում շնորհել: Ինչպես նա, այնպես էլ Ֆ. Ֆրանկոն (Իսպանիա), Ռ. Ուրուխիլյոն (Դոմինիկյան Հանրապետություն) որպես գեներալիսիմուսներ մերժվեցին ժողովրդի կողմից:

Գեներալիսիմուսների թիվն աշխարհում հասնում է 16-ի: Բացի նշվածներից, գեներալիսիմուսներ են եղել Ֆրանսիայում Գ. Դե Դիգը (16-րդ դար), Լ. Կոնդեն (17-րդ դար), Ա. Ռիշելյեն (18-րդ դար), Ավստրիայում Ռ. Մոնտեկուկելին (17-րդ դար), Ե. Սավոյսկին և Լ. Դաուն (18-րդ դար), Հ. Կառլը և Կ. Շվարցենբերգը (19-րդ դար), Գերմանիայում` Ա. Վալենշտայնը (17-րդ դար):

Այժմ աշխարհում գեներալիսիմուս չկա: