Քանի որ ինֆլյացիայի ժամանակ գների և աշխատավարձի շարժումը չունի միասնական տեմպ`
1-ին - տեղի է ունենում եկամուտների և հարստության վերաբաշխում տարբեր դասակարգերի միջև, 2-րդ - նկատվում է հարաբերական գների և տարբեր ապրանքների թողարկման ծավալի կամ թողարկման և զբաղվածության տարբեր ուղղություններով շարժում ողջ տնտեսության մասշտաբով: Ինֆլյացիան ազդում է տնտեսության վրա տարբեր ուղղություններով և անդրադառնում է արտադրության ընդհանուր ծավալի վրա, ռեսուրսների փոխհատուցման և արտադրության անդհանուր ծավալի վրա: Առաջին ուղղությանը բնորոշ է այն, որ ինֆլյացիան ուժեղանում է բարձր զբաղվածության և արտադրությանծավալի ժամանակաշրջաններում, և ընդհակառակը, ինֆլյացիայի նվազումը զուգորդում է արտադրության անկման և գործազրկության աճի հետ:
Մակրոտնտեսական տատանումների կայունացումը
Պետությանը կարևոր դեր է հատկացվում մակրոտնտեսական իրավիճակի տատանումների հարթեցման գործում, որով ժամանակ առ ժամանակ տառապում է տնտեսությունը: Պետական կառավարումն անհրաժեշտ է իրականացնել որոշակի սահմաններում: Այդ սահմանները որոշվում են կոնկրետ շուկայի թուլությունների աստիճանով և ձևավորված տնտեսական իրադրությամբ: Խելացի պետական կարգավորումը թույլ է տալիս վերացնելու այն þþձախողումներըþþ, որոնք ի զորու չէ վերացնել շուկայական ինքնակարգավորիչ մեխանիզմը: Պետության կարգավորիչ դերն առավելապես մեծանում է տնտեսության անցումային շրջաններում:
Տնտեսության պետական կարգավորման հիմնական գործիքները
Առանձնացնենք տնտեսությունում պետության միջամտության 2 հիմնական ձևերը՝ ուղղակի և անուղղակի:
1. Նյութական ռեսուրսների վրա ուղղակի միջամտությունը, պետական սեփականության վրաընդլայնման վրա, օրենսդրության և արտադրության վրա: Պետությունը կապիտալիստին տիրապետում է տարբեր ձևերով՝ տրամադրում է վարկեր, մասնակցում է որպես փայատեր, որը պետությանը դարձնում է հասարակական կապիտալի մի մասի տեր: Պետական հատվածը տարածված է քարածխի արդյունաբերության, էներգետիկայի, ծովային, օդային տրանսպորտի ճյուղերի վրա: Խոսքը գնում է այն ճյուղերի մասին, որտեղ ռեսուրսներն ունեն մեծ նշանակություն և արժեք:
2. Անուղղակի միջամտությունը դա տնտեսական քաղաքականության տարբեր միջոցների իրականացումն է: Կախված նպատակից այդ միջոցները կարող են լինել տարբեր.
- կապիտալ ներդրումների խրախուսումը և խնայողությունների ու ինվեստիցիաների միջև հավասարակռության վերականգնումը
- լրիվ զբաղվածության ապահովումը
- ապրանքների, կապիտալների և բանվորական ուժի ներմուծման ու արտահանման խրախուսումը
- գների ընդհանուր մակարդակի վրա ներգործությունը, նպատակ ունենալով հասնելու մի շարք ապրանքների գների կայունացմանը
- կայուն տնտեսական աճի ապահովումը կամ հովանավորումը
- եկամուտների վերաբաշխումը և այլն:
Այս միջոցառումների իրականացման համար օգտագործվում է 2 քաղաքականություն՝ ֆիսկալ և դրամավարկային:
Ֆիսկալ քաղաքականությունը դա բյուջետային լծակների օգտագործումն է: Դրամավարկային քաղաքականությունը՝ շրջանառության մեջ գտնվող դրամական զանգվածի և վարկային ոլորտի կարգավորման իրականացումն է:
Սրանք սերտ կապված են իրար հետ և հանդիսանում են տնտեսության ժամանակակից պետական կարգավորման հիմնական ուղղությունները:
Մուտք
10890
| 
ՉԱՏ