Հարկի վճարման աղբյուրը նոր ստեղծված արժեքն է` ազգային եկամուտը, որը ստանում է դրսևորման առանձնահատուկ ձևեր` աշխատավարձ, շահույթ, ռենտա, տոկոս: Այս սկզբնական բաշխումից հետո տեղի է ունենում վերաբաշխում, որտեղ էլ ձևավորվում են հարկերը:
Տնտեսագիտական գրականության մեջ նշվում են հարկերի 2-3 հիմնական գործառույթներ, որոնց զուգահեռ հանդիպում են լրացուցիչ մի քանի գործառույթներ: Հիմնականում ընդունելի են համարվում հարկերի գանձարանային և տնտեսական (կարգավորող) գործառույթները: Առանձին հեղինակներ նշում են նաև հարկերի սոցիալական գործառույթի մասին: Հարկերի տնտեսական (կամ կարգավորող) գործառույթը դրսևորվում է կարգավորման և խթանման մեխանիզմներով, տարբեր ճյուղերում ներդրումների հոսքերի կառավարմամբ, կապիտալի կուտակման ուժեղացմամբ կամ թուլացմամբ, բնակչության վճարունակ պահանջարկի ընդլայնմամբ կամ նեղացմամբ: Ընդ որում կարգավորող գործողությունները կողմնորոշված են առավելապես մակրոտնտեսական գործընթացներին և համամասնություններին, իսկ խթանողը` ավելի մոտ է միկրոէկոնոմիկային և հաշվի է առնում կոնկրետ տնտեսվարող սուբյեկտների շահերը: Տնտեսական գործառույթի միջոցով ներ է գործում տնտեսության ճյուղային, միջճյուղային և տարածաշրջանային համամասնությունների ձևավորման վրա: Երբեմն նշվում է նաև հարկերի երրորդ` սոցիալական գործառույթի մասին, որը դրսևորվում է սոցիալական ապահովության և սոցիալական ապահովագրության աջակցության նպատակով հարկային մեթոդների կիրառման մեջ: Հարկերի սոցիալական բնույթի մասին է վկայում հարկային մուտքերի հաշվին պետությունում սոցիալական ծրագրերի, սոցիալական ոլորտի ֆինանսավորման փաստը: Հարկերի սոցիալական գործառույթի կարևորությունը հատկապես կտրուկ աճում է տնտեսական ճգնաժամերի ժամանակ, երբ հասարակության մեծ մասը սոցիալական պաշտպանվածության կարիք ունի: Ընդ որում, շուկայական տնտեսությամբ երկրներում հարկերը համարվում են սոցիալական պայքարի առանցք, քանի դրանք առնչվում են սեփականության, եկամուտների և գների բաշխման գործընթացի հետ:
Աղբյուր՝ ArmEco.am · նյութի մասնակի կամ ամբողջական արտատպումն առանց ArmEco.am-ին հղման արգելվում է
Մուտք
8132
| 
ՉԱՏ