Մի անգամ Դալայ Լամային հարցնում են, թե ինչն է ամենաշատը նրան զարմացնում:
Նա պատասխանում է` մարդը:
Սկզբում նա զոհաբերում է իր առողջությունը, որպեսզի փող աշխատի: Հետո փող է ծախսում, որ վերականգնի առողջությունը: Այդ ժամանակ նա այնքան է անհանգստացած իր ապագայով, որ երբեք չի վայելում ներկան: Արդյունքում նա ապրում է ո՛չ ներկայով, ո՛չ ապագայով: Նա ապրում է այնպես, կարծես երբեք չի մահանա, իսկ մահանալուց ափսոսում է, որ չապրեց: