Լոնդոնում ապրում էր մի վաճառական, որը դժբախտություն էր ունեցել պարտք վերցնել մի վաշխառուից: Վերջինս, լինելով բավական ստոր և այլանդակ անձնավորություն, հայտարարեց, որ կմոռանա պարտքի մասին, եթե վաճառականի աղջիկը դառնա իր կինը: Վաճառականը չհամաձայնվեց: Այդ ժամանակ վաշխառուն առաջարկեց այսպիսի մի խաղ խաղալ. Դատարկ քսակի մեջ գցեց երկու քար, մեկը սպիտակ, մյուսը սև: Աղջիկը պետք է հաներ դրանցից մեկը. եթե սպիտակը դուրս գա` նա կմնա հոր մոտ, եթե սևը` պետք է դառնա նրա կինը: Վաճառականն ու իր դուստրը ստիպված եղան ընդունել առաջարկը: Բայց... երբ վաշխառուն քարերը լցրեց քսակի մեջ,ա ղջիկը նկատեց, որ դրանք երկուսն էլ սև են:
Ի՞նչ աներ: Ինչպե՞ս դուրս գար այդ իրավիճակից:
Նա ձեռքը մտցրեց քսակի մեջ, հանեց քարը և իբրև թե հանկարծակի վայր գցեց այն հատակին, որտեղ քարն ակնթարթորեն կորավ այլ քարերի մեջ:
-Ա՜խ, ափսոս,- ասաց աղջիկը,- դե լավ, փորձանք չէ: Մենք կնայենք, թե քսակի մեջ ինչ գույնի քար է մնացել և կիմանանք, թե որն է ընկել:
Քանզի քսակի մեջ մնացել էր սև քար, ուրեմն նա հանել էր սպիտակը, չէ որ վաշխառուն չէր խոստովանի իր խարդախությունը:
Մուտք
7195
| 
ՉԱՏ