Մի անգամ հրեշտակը Սողոմոնի հետ ճանապարհորդության մեկնեց:

ճանապարհորդության առաջին օրն ավարտին էր մոտենում, իսկ նրանք գիշերելու տեղ չունեին: Հանկարծ հանդիպում են մի առևտրականի, որն ակնհայտորեն լավ տրամադրություն ուներ: Վերջինս հրավիրում է նրանց իր տուն: Սողոմոնը և իր հրեշտակը համաձայնվում են: Առևտրականը մեծ խնջույք է կազմակերպում և հյուրերի հետ կիսվում է իր տան բոլոր բարիքներով: Առավոտյան, երբ Սողոմոնը և հրեշտակը դուրս են գալիս տնից, հրեշտակը թաքուն մի բաժակ է վերցնում: Սողոմոնը նկատում է, բայց լռում:

ճանապարհորդության երկրորդ օրն է մոտենում ավարտին, երբ հանկարծ անձրև է սկսվում: Թրջված ճանապարհորդները թակում են մի մեծահարուստի դուռը և ապաստան խնդրում: Տանտերը բավական մեծ գումար է պահանջում և փոխարենն առաջարկում է նրանց գիշերել գոմում: Ճանապարհորդները համաձայնվում են, տալիս են իրենց ամբողջ գումարը և թրջված ու սոված` պառկում են գոմում քնելու: Առավոտյան` մինչ ճանապարհ ընկնելը, հրեշտակը մոտենում է տիրոջը և նվիրում այն բաժակը, որը վերցրել էր առևտրականի տնից: Այս նկատելով` Սողոմոնը շատ է բարկանում և հազիվ է լուռ մնում: Նրանք շարունակում են ճանապարհը: Սողոմոնի գլխում խառնաշփոթ էր: Բարկությունն էլ ավելի էր դժվարացնում ճանապարհը: Ծարավին ավելի դժվար էր դիմանալ` հիշելով, որ միակ բաժակը նվիրել են մի մարդու, որը դրա կարիքը չուներ, իսկ չէ՞ որ նրանով կարելի էր ջուր վերցնել:

Երեկոյան հոգնած թակում են մի կոշկակարի դուռ: Տանտերը դժկամորեն բացում է դուռը և պատրաստվում մերժել ճանապարհորդներին, երբ նրա որդին հանկարծ ասում է. "Թող ներս գան, նրանք շատ հոգնած են": Հայրը չի մերժում որդու խնդրանքը և ներս է հրավիրում հյուրերին: Մի փոքր ընթրիքից հետո հոգնած հյուրերը քնում են: Առավոտյան հրեշտակը խնդրում է տանտիրոջը, որ նրա որդին ուղեկցի իրենց մինչև կամուրջը: Կոշկակարը համաձայնվում է` ասելով. "Կամուրջին հասնելուն պես նրան հետ ուղարկեք": Տղան մինչև կամուրջ ուղեկցում է նրանց, երբ հետ վերադառնալիս, հրեշտակը հրում է նրան կամրջից:

Սողոմոնը խելագարի պես հարձակվում է հրեշտակի վրա և ասում.

- Դու ամեն ինչ հակառակն ես անում: Առևտրականից, որը մեզ շատ լավ հյուրասիրեց, գողանում ես, մեծահարուստին, որը մեզ հետ վատ վարվեց, բաժակ նվիրեցիր, իսկ այս երեխան......

Հրեշտակը նրան հանգստացնում է և բացատրում.

Այն առևտրականը այդ բաժակը թշնամուց էր նվեր ստացել: Բաժակը թունավորված էր: Նա լավ մարդ է և լավ գործեր դեռ շատ պետք է անի: Մեծահարուստը չար գործեր շատ էր արել և արժանի չէր այլևս ապրելու: Կոշկակարը նույնպես բավական չար գործեր էր արել, իսկ այս երեխան նրա կյանքի իմաստն էր: Նա գիտի, որ երեխաները դրախտ են ընկնում, և հիմա ամեն ինչ կանի, որպեսզի ինքն էլ դրախտ ընկնի: