Հերբերտ Սայմոն (1916-2001). կրթություն է ստացել Չիկագոյի համալսարանում, ուսումնասիրել է քաղաքատնտեսություն, տրամաբանություն, մաթեմատիկա, կենսաֆիզիկա և էկոնոմետրիկա: 1943-ին ստացել է դոկտորի աստիճան: Նա հիմնավորում է հոգեբանական գործոնների դերը որոշումների կայացման տեսության մեջ, ցույց տալով, որ անհրաժեշտ է հաշվի առնել մարդկանց վարքագծի և ճանաչողական որակները: Ի տարբերություն նոր դասականների բացարձակ ռացիոնալ գործող մարդու հայեցության, Սայմոնը ելակետ ունի մարդու "սահմանափակ ռացիոնալության"  սկզբունքը: Մարդկանց գիտելիքները միշտ թերի են, իսկ տեղեկատվության իմաստավորման և ճիշտ հետևություններ կատարելու ունակություններն անսահման չեն: Եվ նա առաջադրում է տարբեր իրավիճակներում մարդու վարքագծի համակարգչային նմանակման գաղափարը (գիտություն արհեստականի մասին):

Աշխատությունները. "Մարդու մոդելները" (1957), "Կազմակերպություն" (1958), "Նոր գիտություն կառավարչական որոշումների ընդունման մասին" (1960), "Մտածողության մոդելները" (1979), "Բանականությունը մարդու գործունեության մեջ" (1983), "Մարդու մոդելները. սոցիալականը և ռացիոնալը" (1987):