ԱՊՐԵԼ ու չսիրե՞լ… Անհնար է: Եթե գոնե մի անգամ սիրել ես, ապա կհասկանաս, որ առանց ՍԵՐ չկա
կյանք: Կա ուղղակի օրերի հաջորդականություն. մի օր լավ, մի օր վատ: Չկա ձգտում ապրելու,
ստեղծելու… Ապրում ես ուղղակի, ապրելու համար…
Ամեն ինչ
այլ է, երբ սիրում ես ՄԵԿԻՆ: Հատկապես, երբ այդ ՍԵՐԸ փոխադարձ է… ԿՅԱՆՔՆ իսկույն իմաստավորվում
է, ՕՐԵՐԴ երկարում ու անհոգ են դառնում: ԺՊԻՏԴ դառնում է անկեղծ, ԱՉՔԵՐԴ` փայլում երջանկությունից… ԱՇԽԱՐՀԸ գունավորվում է, ջերմանում…
ՍԵՐ… Իսկ
ի՞նչ է ՍԵՐԸ: Անբացատրելի զգացմունք է այն: Երբ ՍԻՐՏԴ ճախրում է հեռվում, երբ սկսում
ես հավատալ ՀՐԱՇՔների… Ապրում սիրածդ էակով… Ապրում եք ԻՐԱՐՈՎ… Անում հնարավոր ամեն
բան միասին լինելու համար…
Երբեմն
թվում է, թե չես կարող ապրել առանց ՆՐԱ… Իրականում կարող ես, ուղղակի դա այլևս չի լինի
այն նույն կյանքը… Կվերադառնաք այն նույն ԴԱՏԱՐԿ օրերի ընթացքին…
ԿԱՐՈՏ… Սրանք այն ապրումներն են, երբ ՆԱ քո մոտ չէ, բայց զգում ես ՆՐԱ ներկայությունը և ուզում,
որ ՀԱՎԵՏ ՄԻԱՍԻՆ լինեք…
ՀՈՒՇԵՐ… Սրանք այն մի քանի ակնթարթներն են, երբ ԱՉՔԵՐԴ տեսել են նրան… Երբ ՍԻՐՏԴ սկսել է արագ խփել
ու ստիպել մոտենալ նրան…Իսկ երբ մոտեցել ես, այլևս չի ցանկացել, որ հեռանաս, ցանկանալով,
որ ամեն վայրկյանդ այսուհետ ՆՐԱ ՄՈՏ անցնեն…
Սիրահարվե՞լ
եմ արդյոք… Չգիտեմ… Մի բան հաստատ է, ԿՅԱՆՔՍ փոխվել է…