► Տղաներն անզոր ու թույլ էակներ են, բավական է միայն աղջիկը թեթև ժպտա, և նրանք ամեն ինչ մոռացած կվազեն…
► Ինչքա՜ն քիչ բան է մարդուն հարկավոր երջանիկ լինելու համար, և ինչքան հաճախ այդ բանը մենք չենք հասկանում: Մենք դժբախտություն ենք համարում մի չնչին հոգսը, թեթև հոգնածությունն, ինչ-որ դատարկ բանի պակասը՝ մոռանալով, որ երջանկությունը հաճախ հենց դրանցից է կազմվում. չնչին հոգսից, թեթև հոգնածությունից, ինչ-որ դատարկ բանի պակասից…
► Պետք է հեռանալ միայն ծայրահեղ դեպքում, երբ ամեն ինչ ճշտված ու պարզված է, իսկ հեռանալուց հետո չպետք է ետ նայել…
► Ուշադրության կենտրոնում լինել բոլորն են ուզում, ուղղակի տարբեր ձևերով են անցնում կենտրոն տանող ճանապարհը:
► Բոլոր մտերմությունները չեն կարող դառնալ սեր ու հասնել մինչև վերջ, շատերը մնում են կես ճանապարհին. մարդիկ իրար ճանաչում են, մարդիկ հիասթափվում են իրարից և հեռանում են: 10, երբեմն 20 տարվա ամուսիններն են բաժանվում, այնպես որ, եթե պետք է հիասթափվես, ավելի լավ է հիասթափվես հիմա, քան տարիներ հետո… Մի խոսքով, անկեղծությունից վնաս չկա, իսկ մնացածը ինքդ որոշիր…
► Ինչ հիմար բան է հիմարությունը…
► Ի՞նչն է սովորաբար մարդը թղթին հանձնում, դարձնում օրագիր: Իմ կարծիքով այն, ինչը չի ուզում ուրիշի հետ կիսել, իր համար ամենաթանկը, ամենանվիրականը, իր գաղտնիքների գաղտնիքը: Բացել այդ գաղտնիքը, այն էլ լսարանի առջև, նշանակում է մարդու մեջ սպանել ամենաթանկը, իսկ դա հավասարազոր է մարդ սպանելուն…