Երբևէ զգացածս ամենամեծ բարկությունը եղել է երկու օր առաջ, երբ հյուր գնացի մի ծեր կնոջ, որը ծանր վնասվածք էր ստացել, չէր կարողանում շարժվել, նստել, նույնիսկ պառկել․․․ Նա, ցավին հազիվ դիմակայելով, փորձում էր նստած քնել, ուտում էր քիչ, որ քիչ նեղություն տա իրեն խնամող մարդկանց․․․․ Նիհարել էր շատ, սիրտս ճմլվում էր նրան տեսնելուց․․․ Բայց հավատացեք՝ ես վստահ էի, որ․․․